U wód, czyli jak wyleczyć choroby krążenia

Perła uzdrowisk, Nałęczów to, jak wynika z wikipedii, jedyne aktualnie miejsce o profilu stricte kardiologicznym. Przyjeżdżają tam pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, po zawałach i z chorobami układu krążenia. Tak jest w teorii. W praktyce Nałęczów chwali się także tym, że potrafi postawić na nogi osoby ze schorzeniami ortopedycznymi. Metody, którą stosuje, nie zawahałabym się nazwać oryginalną i nowatorską. W Nałęczowie miażdżycę i jęczące stawy leczy się słodyczami.

W Parku Zdrojowym jest oczywiście obowiązkowa pijalnia. Żeby nikt nie przeoczył, widnieje nawet szyld z wielkim napisem PIJALNIA. Rzeczywiście kilka lat temu znajdowała się tam pijalnia wód. Obecnie – pijalnia czekolady firmy Wedel. Wody zostały wstydliwie zepchnięte do oficyny, do której nie tak łatwo trafić, a samo wejście kosztuje. Do Wedla za to można wchodzić za darmo. Muszę przyznać, że zrobiono naprawdę sporo, by zniechęcić kuracjuszy do wody i przeorientować ich na czekoladę. To z pewnością wszystkim pomoże. Nie ulega wątpliwości, że parę kilo więcej musi się okazać zbawienne dla stawów i zapchanych żył. Na pewno tylko na to czekały.

Na terenie Parku Zdrojowego co krok można przyswoić kolejną porcję kalorii. Jak nie czekoladę, to frytki, jak nie frytki to gofry, a na deser lody suto oblane czekoladą. Każdy ogródek serwuje takie zdrowotne rarytasy, a  w bramach dodatkowo są cukiernie. Jak można wywnioskować,  program leczniczo – dietetyczny działa. Po wyjściu poza teren Parku oferta okazuje się zasadniczo ta sama. Niemal każdy pensjonat szczyci się własną kawiarnią, a pomiędzy nimi upchnięte są kolejne cukiernie oraz budki z lodami i goframi. Na każdą kieszeń. Jak dla kogoś kawiarnia jest za droga, to zawsze może sobie kupić lody na wynos i skonsumować na ulicy. Wypadnie taniej, a zysk dla zdrowia porównywalny.

Jeśli ktoś nie przepada za słodyczami, a jest to akurat mój przypadek, czuje się jak porzucona sierota, bo okazuje się, że aby zjeść coś, co nie jest słodkie albo smażone w głębokim tłuszczu, trzeba się trochę nachodzić.

Jest wprawdzie restauracja o nazwie Karczma Nałęczowska, która próbuje jechać na opinii Kuchennych Rewolucji, jednak na miejscu okazuje się, że jak przewidział Danton, rewolucja pożarła własne dzieci, a już na pewno podgrzybki z mojego ragout z daniela.

Przed wyjazdem do Nałęczowa obejrzałam ponownie odcinek programu, poświęcony Karczmie Nałęczowskiej, poglądowo, żeby się zawczasu ukierunkować. Daniel w podgrzybkach był w programie koronnym daniem restauracji. No właśnie, był. Obecnie funkcjonuje w postaci mało apetycznej papki, serwowanej z zachowaniem najlepszych geesowskich tradycji,  która nawet rozebrana na czynniki pierwsze nie wykazuje obecności podgrzybków. Nie jestem pewna, czy wykazuje obecność daniela, ale to są kwestie, w które lepiej zbytnio nie wnikać. Patrząc na zdjęcie, sama zachodzę w głowę, co też mi strzeliło do łba, żeby to w ogóle zjeść. Człowiek ma jednak w sobie ten niezrozumiały dryg do heroizmu.

Pod względem kulinarnym z pewnością nie była to podróż mojego życia. Nałęczów ma oczywiście wiele innych zalet, ale ponieważ z reguły myślę żołądkiem, przede wszystkim chciałam wyjaśnić tę sprawę. Jeśli ktoś nie lubi słodyczy to raczej nie ma sensu nastawiać się na ekstra wyżerkę. O pozakulinarnych zaletach uzdrowiska napiszę w kolejnym odcinku.